ผมเองเป็นคนที่รักการผจญภัยอย่างมาก ทุกครั้งที่กำลังจะได้ไปดินแดนใหม่ที่ไม่รู้จัก จะตื่นเต้นและรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นเด็กเสมอ ไม่ว่าจะเป็นการไป ภูเขา แม่น้ำ ลำธาร น้ำตก ทะเล หรือ แม้แต่เมืองใหญ่ เมืองเล็ก ที่ไม่เคยไปมาก่อน ในช่วงเวลาที่ผมได้มีโอกาสทำงานวิจัยที่เมืองเกียวโตนั้น ด้วยเหตุที่มีภูเขาเรียงรายอยู่รอบเมือง ทำให้มีโอกาสได้เดินป่าอย่างน้อยก็สัปดาห์ละครั้ง จึงได้พบกับเหล่าผู้ปกครองชาวญี่ปุ่นที่พาลูกเล็ก ออกมาผจญภัยกันครึกครื้น จึงได้เกิดความสงสัยและชวนคุณพ่อคุณแม่ชาวญี่ปุ่นเหล่านั้นคุยเพื่อให้เข้าใจถึงวิถีชีวิตของพวกเขามากยิ่งขึ้น

คำตอบที่ได้มาจากหลายๆท่านนั้นเรียบง่ายกว่าที่คิด คือแค่เพียงอยากให้ลูกเติบโตมาแข็งแรงเท่านั้น

หากแต่แข็งแรงในที่นี้ หมายถึงทั้งในด้านร่างกายและจิตใจ..

ในด้านร่างกายนั้น ทุกท่านคงพอทราบกันดีถึงประโยชน์อยู่บ้างแล้ว หากแต่ในด้านของจิตใจนั้น ผู้ปกครองชาวญี่ปุ่นหลายครอบครัวให้ความเห็นว่าการมาเดินป่านั้น สิ่งที่สำคัญคือเราต้องรู้จักตนเอง เมื่อไหร่พร้อม เมื่อไหร่หิว เมื่อไหร่ควรกลับ ที่ไหนควรไป ที่ไหนไม่ควรไป อะไรกินได้ อะไรไม่ปลอดภัย ไม่ต่างกับชีวิตในวัยผู้ใหญ่ที่เด็กๆจะเติบโตมาพบเจอ ยิ่งสังคมในอนาคตจะยิ่งยากสำหรับพวกเขามากขึ้น พวกเขายิ่งต้องแข็งแกร่งทั้งร่างกายและจิตใจ หากสองสิ่งนี้เริ่มสร้างตั้งแต่ในวัยเด็กแล้ว คุณพ่อคุณแม่ก็วางใจที่จะให้ลูกๆอันเป็นที่รักของพวกเขา ออกเดินทางไกลในการผจญภัยตลอดชีวิตของพวกเขาต่อจากนี้ด้วยตนเอง

*บทความเขียนโดยครูปั๊ม

Co-Founder, Taitonmai ผู้ก่อตั้งค่ายเด็ก

คุณครูนักออกแบบอุตสาหกรรมที่หลงใหลการผจญภัยและการประดิษฐ์ของเล่นเป็นชีวิตจิตใจ เคยร่วมวิจัยและศึกษาต่อชั้นปริญญาโท ที่ Kyoto Institute of Technology จึงมีความสนใจกระบวนการเรียนรู้ผ่านธรรมชาติและวิถีชีวิตในสไตล์ชาวญี่ปุ่น